, przedstawianie Rembrandta w czasach jego silnej podwójnej osobowości, nie jest ani wytworem jego myśli, gdy jest ona całkowicie wolna, ani dziełem jego ręki, gdy nie jest ona niczym związana. Nie ma tu prawdziwego Rembrandta” (E. Fromentin. Starzy mistrzowie). Historia, na którą zwracam uwagę, nie jest kryminałem. Tak wyobrażałem sobie ostatni dzień życia wielkiego holenderskiego malarza. Dzień, w którym przygląda się z bliska własnemu życiu jako najwspanialszemu płótnu, jakie stworzył: dzieciństwo w Lejdzie, pierwsze sukcesy, Saskia - żona i miłość jego życia... Bohaterowie płócien stworzonych jego genialnym pędzlem ożywają . Unieśmiertelnił ich, a oni uczynili nieśmiertelnym jego imię. Światło i cień, prawda i fikcja mieszają się jak kolory na palecie, a prawdę zna tylko sam Rembrandt.

Navigation